Το γυφτόπουλο έπαιζε με σκέρτσο και κάπου κάπου, εκεί που έπρεπε, βάραγε δυνατά, ντουμ, ντουμ, ντουμ, ξεχώριζε το ντέφι. Άλλες φορές πάλι πήγαινε γρήγορα μπροστά από τους άλλους που έτρεχαν, και άλλες καθυστερούσε και πήγαινε το τραγούδι σε βαρύ πωγώνι. Του ’ριχναν αγριεμένες ματιές, αυτό έκανε τον αδιάφορο, μόνο ο ακορντεονίστας το κοιτούσε με χαμόγελο και το σκούνταγε στην πλάτη. Στο τέλος τους κάνει κι ένα γερό μπέρδεμα, έλεγες βαράει στο γάμο του καραγκιόζη, αλλά πως το ’πλασε, πως το πήγε, βρέθηκαν σε λιγάκι όλοι μαζί σε μια δεμένη μουσική που αγαλλίαζε τις καρδιές. «Γεια σας καμάρια» τους φώναξε ο Σιόλης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]