Είναι καιρός τώρα όπου η επιστημονική έρευνα αποπειράται να γνωρίσει, χωρίς παραμορφωτικούς, όσο είναι δυνατόν, φακούς, το Βυζάντιο, τη σύνθετη βυζαντινή κοινωνία. Η ιστορική έρευνα, η λογοτεχνία, η μουσική και οι άλλες μορφές έκφρασης, έχουν δώσει ήδη τα δικά τους αποτελέσματα. Η αρχαιολογική έρευνα, από την άλλη πλευρά, μελετά τα υλικά κατάλοιπα αυτού του πολιτισμού και δίνει τις δικές της απαντήσεις για τα έργα και τις ημέρες των Βυζαντινών. Όμως η γνώση αυτής της κοινωνίας - που οπωσδήποτε μας αφορά άμεσα - πώς θα μεταλλαχθεί σε κτήμα των πολλών, πώς θα μετατραπεί σε έννοιες κατανοητές για το ευρύ κοινό; Η σπονδυλωτή έκθεση »Ώρες Βυζαντίου» απαντά σε αυτό ακριβώς το αίτημα. Η πόλη, η αρχιτεκτονική, η οχύρωση και ο πόλεμος, η καθημερινή ζωή είναι όψεις του υλικού πολιτισμού. Όμως αναπόσπαστο κομμάτι του υλικού βίου είναι οι ιδέες, που διαπερνούν τις σχέσεις των ανθρώπων και χρησιμοποιούνται από τους ισχυρούς. (...) Η έννοια της οικουμένης για τους Βυζαντινούς, ο ρόλος του αυτοκράτορα και της διοίκησης στο βυζαντινό κράτος και η ακτινοβολία του βυζαντινού πολιτισμού στους άλλους λαούς του μεσαιωνικού κόσμου είναι οι τρεις άξονες πάνω στους οποίους σχεδιάστηκε η έκθεση. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]