ΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΟΥ ΑΡΗ

Ο πλανήτης Άρης του Μπράντμπερυ είναι τόπος ελπίδας, ονείρων και ποιητικής μεταφοράς -κρυστάλλινες κολόνες και απολιθωμένες θάλασσες-, όπου ένα λεπτό πέπλο σκόνης καλύπτει τις μεγάλες άδειες πόλεις ενός σιωπηρά κατεστραμμένου πολιτισμού. Αυτόν τον τόπο λοιπόν έρχονται οί εισβολείς από τη Γη να τον λαφυραγωγήσουν και να τον εμπορευματοποιήσουν, να τον αναπτύξουν και να τον μάθουν, φέρνοντας μαζί τους τους πανάρχαιους φόβους τους και τις πιο μύχιες επιθυμίες τους. Πρώτα σε μικρές ομάδες και έπειτα σαν χείμαρρος, πού ορμά από έναν κόσμο στα πρόθυρα της καταστροφής προς μια υπόσχεση για το αύριο. Ό άνθρωπος της Γης κατακτά τον Άρη... και κατακτιέται με τη σειρά του από τον Κόκκινο Πλανήτη. Ό παράξενος νέος κόσμος με την αρχαία ετοιμοθάνατη φυλή και τις αχανείς χρυσοκόκκινες έρημους τον μάγεψαν, εισχώρησαν στα όνειρά του και τον άλλαξαν δια παντός. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Σε μια παλιά συνέντευξη που ο Ρέι Μπράντμπερι έδωσε για λογαριασμό του περιοδικού "Ρlayboy" το 1996 μεγάλο ενδιαφέρον έχει ο περιγραφικός πρόλογος του δημοσιογράφου Κεν Κέλεϊ. Η συνέντευξη δόθηκε όταν ο Μπράντμπερι ήταν 75 χρόνων αλλά η περιγραφή του δημοσιογράφου σε βάζει στον μαγικό κόσμο ενός παιδιού. "Πηδά από τον ενθουσιασμό του, κυκλοφορεί με σορτς και τα σπίτια του είναι γεμάτα παιχνίδια, από το άγαλμα του Βullwinkle στο υπόγειο του διαμερίσματός του στο Λος Άντζελες ως τον τεράστιο δεινόσαυρο που εξουσιάζει το κρεβάτι του στο καταφύγιο που διατηρεί στην έρημο" γράφει ο Κέλεϊ για τον Μπράντμπερι.

Ο ενθουσιασμός του Μπράντμπερι για ακόμη μεγαλύτερα παιχνίδια, όπως τα διαστημόπλοια και οι μηχανές του χρόνου, τον έκανε διάσημο με έργα όπως "Τα χρονικά του Άρη" σε μια εποχή που το είδος της επιστημονικής φαντασίας ήταν άκρως παρεξηγημένο. Ο Μπράντμπερι δεν έπαψε ποτέ να υπερασπίζεται αυτό το είδος της λογοτεχνίας. Στη ρίζα της, όμως,η φαντασία του έχει κάτι από παιδί, ακριβώς επειδή ο ίδιος θεωρεί ότι παιδί και επιστημονική φαντασία πάνε μαζί. "Οι φαντασίες που έχουν τα παιδιά τροφοδοτούνται από την επιστημονική φαντασία" λέει στην ίδια συνέντευξη ο Μπράντμπερι. "Ποιο παιδί ήθελε ποτέ να του δένουν τα κορδόνια των παπουτσιών του; Από τη στιγμή που είναι σε θέση να τα δέσει, το κάνει μόνο του. Η επιστημονική φαντασία αναγνωρίζει ότι δεν θέλουμε να μας καθοδηγούν, να μας κάνουν κατήχηση. Θέλουμε απλώς να μας δείχνουν τόσα όσα χρειαζόμαστε για να κάνουμε μόνοι μας την έρευνα". Πάνω απ΄ όλα, όμως, ο Ρέι Μπράντμπερι είναι ένας συγγραφέας που αγαπάει πολύ τους ανθρώπους. Και το ότι αντιμετωπίζει με τόσο χιούμορ τις αδυναμίες τους τον κάνει πραγματικά υπεραισιόδοξο. Πιστεύει στη δύναμη της ζωής, άρα πιστεύει στον άνθρωπο. (Αναστάσης Βιστωνάτης, Το Βήμα, 14/8/2011)