Το ιερό σφάγιο δεν ήταν ζώο ή πουλί. Αλλά άνθρωπος. Τρέμοντας, άναψε τη λάμπα. Τα μάτια του πετάχτηκαν έξω από τις κόγχες. Τα ρούχα και τα χέρια του ήταν ματωμένα. Παραπατώντας έφτασε ως το βωμό. Ο ναός φωταγωγημένος με πάμπολλα δαδιά. Πάνω στο βωμό, ανασκελωμένο και καταξεσχισμένο, ένα ανθρώπινο σώμα. Πρόκαμε να αναγνωρίσει τον Νεογέννη. Μετά όλα μεταμορφώθηκαν. Ο ίδιος ο πόνος, η απελπισία και η νύχτα με τα δικά της πλάσματα τον σπλαχνίστηκαν. Του δώρισαν την τρέλα.

Δίπλα στο άψυχο σώμα του αγοριού, εμφανίστηκε η θεά Ευρυνόμη. Λάμπουσα, με τον Οφίωνα στα πόδια της. Στα χέρια της κράταγε λευκό μανδύα, θύρσο και στεφάνι λυγαριάς. Του έκανε νόημα να πλησιάσει.