Η ειδική εκπαίδευση αποτελούσε μέχρι πρόσφατα έναν εξειδικευμένο τομέα του εκπαιδευτικού συστήματος, ο οποίος είχε ως στόχο την ανάπτυξη μεθόδων για την επίλυση εκπαιδευτικών και διδακτικών προβλημάτων που αφορούν τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ειδικών σχολείων και ειδικών τάξεων, δομές που σήμερα αμφισβητούνται γιατί βασίζουν την ομαλή λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος στον αποκλεισμό ορισμένων παιδιών. Άλλωστε οι εκπαιδευτικές εμπειρίες που παρέχονται μέσα σ" ένα τέτοιο πλαίσιο χαρακτηρίζονται από στενότητα και αποσπασματικότητα. Αμφισβητούνται επίσης οι δομές αυτές γιατί οδηγούν σε μια διαδικασία ετικετοποίησης, κατηγοριοποίησης δηλαδή των παιδιών με κριτήριο κάποια κοινά χαρακτηριστικά, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία στερεοτύπων. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)