Η Γειτονιά ήταν μια ιδέα που είχα εδώ και τρία χρόνια. Όταν βρίσκονταν ακόμη στη βάση της σύλληψής της, τριγυρνούσε στο κεφάλι μου, για μερικές μέρες, με τον τίτλο Origin. Ήταν απλώς μια καλή ιστορία που, ίσως, γίνονταν κάποιου είδους διήγημα στο μακρινό και αβέβαιο μέλλον. Θα έγραφα τότε για έναν τύπο που, λόγω κάποιου αόριστου ερεθίσματος, αποφάσισε να ψάξει στα βάθη του σκότους, μέσα του -μέσα στη «γειτονιά»- και εκεί θα έβρισκε αληθινά τέρατα και ο μόνος τρόπος για να ξεφορτωθεί τους ανεπιθύμητους γείτονες ήταν να πεθάνει. Είχε περάσει τόσος καιρός και όμως, αυτή η ιστορία πάντα βρίσκονταν, εκεί, να «ξύνει» το πίσω μέρος του μυαλού μου, σχεδόν- αλλά όχι εντελώς ξεχασμένη (όπως και όλες οι εμμονές). Το πράγμα ήταν πηγμένο στο σκοτάδι και γεμάτο μυστήριο. (. . .) Όχι, δεν ήταν η πιο πρωτότυπη ιδέα, το παραδέχομαι. Και να με συγχωρείς αν, μέσα στον ενθουσιασμό μου, μιλάω για ταινίες και διηγήματα. Πρόκειται όμως για μια ιστορία που έχει αληθινή πηγή. Γιατί ποιος μπορεί, αλήθεια να με βεβαιώσει ότι ξέρει τον εαυτό του; Ποιος μπορεί να με βεβαιώσει ότι μπορώ, έτσι απλά, να τριγυρνώ στη γειτονιά του; (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)