Πολλές εισαγωγές στη λογοτεχνική θεωρία περιγράφουν υπάρχουσες «σχολές» κριτικής. Η θεωρία αντιμετωπίζεται ως ένα σύνολο ανταγωνιστικών «προσεγγίσεων», η καθεμία από τις οποίες έχει τις δικές της θεωρητικές θέσεις και υποχρεώσεις. Όμως τα θεωρητικά κινήματα που οι εισαγωγές αναγνωρίζουν -όπως ο δομικισμός, η αποδόμηση, ο φεμινισμός, η ψυχανάλυση, ο μαρξισμός και ο νέος ιστορισμός- έχουν πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ τους. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο πολλοί κάνουν λόγο για «θεωρία» κι όχι απλά για επιμέρους θεωρίες. Για μια προκαταρκτική εισαγωγή στη θεωρία είναι καλύτερο να εξετάζονται τα κοινά ζητήματα και αιτήματα παρά να μελετώνται οι διάφορες θεωρητικές σχολές. Είναι προτιμότερο να εξετάζονται εκείνα τα σημαντικά σημεία των συζητήσεων, τα οποία δεν φέρνουν σε αντιπαράθεση τη μία με την άλλη «σχολή», αλλά φαίνονται να δηλώνουν εμφανείς διαφορές μεταξύ των κινημάτων.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]