Στα 1824, στον τελευταίο χορό της Όπερας, πολλοί μασκαρεμένοι, έμειναν κατάπληκτοι απ" την ομορφιά ενός νεαρού που έκοβε βόλτες στους διαδρόμους και στ" αναψυκτήριο, με την έκφραση εκείνων που αποζητούν μιαν αγαπημένη γυναίκα, που απρόβλεπτες περιστάσεις την κράτησαν στο θεωρείο της. Ο τρόπος της περπατησιάς του, νωχελικός και πότε-πότε βιαστικός μαζί, είναι κάτι που το ξέρουν μόνο οι γρηές κυρίες και κάτι αργόσχολοι περιπατητές που ψάχνουν για περιπέτειες. Μέσα σ" αυτή την απέραντη συνάντηση των κοσμικών, το πλήθος ελάχιστα παρατηρεί το πλήθος, τα ενδιαφέροντα όλων είναι παθιασμένα, και, ακόμη κι αυτή η Αεργία ειν" απασχολημένη. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)