Το κενό ισχύος που δημιουργή-

θηκε μετά την έναρξη της συριακής

κρίσης (Μάρτιος 2011) λειτούργη-

σε ως μαγνήτης για τις περιφερεια-

κές επιδιώξεις των κέντρων ισχύος

του συστήματος, αλλά και ως πηγή

κινδύνων και αστάθειας για το ευ-

ρύτερο σύστημα. Από τα τέλη του

2012, η συριακή κρίση είχε ξεπε-

ράσει τα όρια της Συρίας και είχε

μετατραπεί σε έναν περιφερειακό

πόλεμο με διεθνείς απολήξεις. Η

κλιμάκωση του Συριακού Πολέμου

είχε ως αποτέλεσμα τη διαμόρφω-

ση ενός νέου πλέγματος ανταγωνι-

σμού ισχύος στο σύστημα της Μέ-

σης Ανατολής. Παρά τις γεωστρα-

τηγικές και ιδεολογικές διαφορές

τους, ο Συριακός Πόλεμος παρείχε

στα σουνιτικά κέντρα ισχύος του

συστήματος -τη Σαουδική Αραβία,

την Τουρκία και το Κατάρ- ένα γε-

ωπολιτικό ρήγμα προκειμένου να

επιφέρουν ένα σημαντικό πλήγ-

μα στη συνοχή της ιρανικής ισχύος

στο κέντρο του μεσανατολικού συ-

στήματος. Ως αποτέλεσμα, ο περι-

φερειακός ανταγωνισμός συνέβα-

λε καταλυτικά στη ραγδαία κλιμά-

κωση του Συριακού Πολέμου, στην

ακύρωση της εδαφικής ακεραι-

ότητας της Συρίας και στην ανά-

δυση ενός νέου κύματος ισλαμι-

στικού μιλιταρισμού, υπό τη μορ-

φή οργανώσεων όπως το «Ισλαμι-

κό Κράτος». [...] Τα αποτελέσμα-

τα της συριακής κρίσης επηρεά-

ζουν άμεσα εκτός από την περιφε-

ρειακή κατανομή της ισχύος και το

σύνολο της λειτουργιάς του δρώ-

ντος υπερσυστήματος. Παρά ταύ-

τα, η ενεργειακή πτυχή της κρίσης

δεν έχει περιγραφεί και αναλυθεί

επαρκώς. [...] Ωστόσο, οι σχεδι-

ασμοί δύο ανταγωνιστικών αγω-

γών δυναμιτίζουν την περιφερεια-

κή ασφάλεια, αφού ενισχύουν την

παραδοσιακή διαμάχη σουνιτικού

και σιιτικού Ισλάμ, με τους διε-

θνείς πυλώνες ισχύος και επιρροής

του δρώντος υπερσυστήματος να

συμμετέχουν στην προώθηση του

επωφελέστερου για εκείνους αγω-

γούς.