Νέες μεταρρυθμίσεις και νέες ανατροπές γνώρισε πρόσφατα η εργατική νομοθεσία. Οι μεταρρυθμίσεις μπορούν να ενταχθούν σε τρεις ομάδες που κινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις.

Η μια επιχειρεί να επανεισαγάγει ενισχυμένη την προστασία στις διάφορες μορφές ευέλικτων σχέσεων ως αντίποδα στην αυξημένη ανασφάλεια που δημιουργούν. Αυτή εντάσσεται στην πολιτική σύνδεσης ευελιξίας με ασφάλεια (flexi-curity), που με τη μεταρρύθμιση του Δεκεμβρίου ενίσχυσε εκ νέου την ευελιξία. Η άλλη επιχειρεί να μειώσει την επέκταση της αδήλωτης εργασίας και να περιορίσει διάχυτες καταστρατηγήσεις της εργατικής νομοθεσίας.

Η τρίτη, που είναι και η επώδυνη, επιφέρει απομείωση δικαιωμάτων του εργαζομένου και συρρίκνωση παροχών προς αυτόν, στο όνομα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και αύξησης της απασχόλησης. Οι μεταρρυθμίσεις της τρίτης ομάδας αποτελούν επαλήθευση της διαφαινόμενης εδώ και καιρό τάσης να ευθυγραμμισθεί η εργατική νομοθεσία με τις απαιτήσεις αύξησης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και να επεκταθεί από την προστασία των ήδη απασχολούμενων και της θέσης εργασίας στην προστασία των αναζητούντων απασχόληση.

Η νέα έκδοση αποτελεί αναγκαίο βοήθημα για να ερμηνευθούν και κατανοηθούν στη σωστή τους διάσταση οι ριζικές ανατροπές που επήλθαν στο εργατικό δίκαιο. Νέοι όροι εισάγονται, παραδοσιακά δικαιώματα καταργούνται και νέες αξίες διαφοροποιούν τις σχέσεις εργασίας και κεφαλαίου που θέτουν τον ερμηνευτή του δικαίου και τη νομολογία απέναντι σε μία σειρά από νέα νομικά προβλήματα.

Όλες αυτές οι εξελίξεις που είναι δομικές ουσιαστικά ξαναγράφουν το εργατικό δίκαιο.