Το πάθος ενός σουρεαλιστή καλλιτέχνη για τη μούσα του στο προπολεμικό Λονδίνο της δεκαετίας του `30 είναι η αφετηρία ενός χρονικού που καταγράφει με ιδιαίτερη εφευρετικότητα τη σχέση τέχνης και ιστορίας.

Στα πρόθυρα των φρικαλεοτήτων του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου οι ανένταχτοι διανοούμενοι που συρρέουν στις συγκεντρώσεις των σουρεαλιστών εδραιώνουν την αναρχία ως τρόπο ζωής και την απελευθέρωση της φαντασίας ως ύψιστη καλλιτεχνική αξία. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει ο ανήσυχος ζωγράφος Κασπάρ, πρόθυμος να γευτεί τις ακραίες εμπειρίες που προσφέρονται στους "εκλεκτούς μυημένους". Μέχρι την εμφάνιση της Καρολάιν, μιας άχρωμης δακτυλογράφου την οποία ο Κασπάρ ερωτεύεται τρελά και τη βλέπει σαν το πιο εξωτικό και σπάνιο πλάσμα του κόσμου. Όταν εκείνη εξαφανίζεται, ο Κασπάρ σαν άλλος Δον Κιχώτης ρίχνεται σε απίστευτες περιπέτειες που του δίνουν ευκαιρία να βιώσει την πολυπλοκότητα μιας αδυσώπητης πραγματικότητας.