Ο πολύς Αρτέμης Φάουλ βρήκε, επιτέλους, το ταίρι του: η Μινέρβα Παραντίζο, νεαρή, όμορφη, ιδιοφυής, μοναδική, είναι αποφασισμένη να αιχμαλωτίσει ένα ξωτικό για να το μελετήσει. Και όχι ένα οποιοδήποτε ξωτικό, μα έναν αιμοδιψή δαίμονα απ` το υπερπέραν! (. . .) Μονάχα ένα ξόρκι χωρίζει τον κόσμο των δαιμόνων από των ανθρώπων. Ο Αρτέμης καλείται να το προστατέψει· ειδάλλως η ανθρωπότητα κινδυνεύει. . . Ο νικητής θα είναι μόνο ένας. Και ίσως αυτή τη φορά όχι ο Αρτέμης Φάουλ. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]