Βιβλία πωλητή

 (18)

(. . .) Στο βιβλίο αυτό γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί με κάθε πληρότητα η πολυμορφία του προσωπικού ύφους. Γιατί, μπορεί όλοι οι ναΐφ να έχουν, σε γενικές γραμμές, ένα κοινό στυλ, αλλά το προσωπικό ιδίωμα είναι και εδώ, όπως και στη Μεγάλη Τέχνη, ιδιαίτερης σημασίας, αφού εκφράζει τη δυναμική κάθε ναΐφ καλλιτέχνη ξεχωριστά. Και είναι πράγματι ενδιαφέρον να ανακαλύπτει κανείς τα προσόντα του κάθε δημιουργού: την πλαστική φαντασία, την παρατηρητικότητα, την αφηγηματική δύναμη, την αίσθηση για το χρώμα, την ικανότητα να συνθέτει, να οργανώνει, να διαμορφώνει ατμόσφαιρα. (. . .) [Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου] Στέλιος Λυδάκης Οι Έλληνες ναΐφ ζωγράφοι Αξιολόγησε το βιβλίο Οι Έλληνες ναΐφ ζωγράφοι --- Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το κυρίαρχο αντικείμενο του βιβλίου είναι το γυμνό σώμα, όπως εγγράφηκε στην ιστορία του κινηματογράφου μέσα από μια οδύσσεια δώδεκα δεκαετιών όπου. . . "είδαμε τα πάντα". Κάποτε η γυναικεία γάμπα αποτελούσε προσβολή της δημοσίας αιδούς. Αργά και βασανιστικά ανέβαινε η φούστα, κατέβαινε το ντεκολτέ, ανοιγόκλεινε το ψαλίδι της λογοκρισίας και της "δημοσίας αιδούς" και παράλληλα το σώμα, όπως και η γενετήσια πράξη, ήταν δέσμιο μιας καταστροφικής χριστιανικής ηθικής, που στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως ο καλύτερος διαφημιστής ανάλογων ταινιών. --- Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Περιγραφή H σεξουαλική ζωή της Κατρίν Μ.«Δεν έκρυψα ποτέ ούτε την έκσταση ούτε τον εκλεκτισμό που χαρακτήριζε τη σεξουαλική μου ζωή, παρά μόνο από τους γονείς μου. Σταδιακά, και χωρίς να φαίνεται, κατάλαβα τι μου πρόσφερε αυτός ο τρόπος ζωής: την ψευδαίσθηση ότι μου ανοίγονται άπειρες δυνατότητες. Εφόσον εξάλλου έπρεπε να δεχτώ πολλούς και διάφορους περιορισμούς, η σιγουριά του να έχω σεξουαλικές σχέσεις κάτω απ' όλες τις συνθήκες, με όλα τα άτομα που το επιθυμούσαν, ήταν ο καθαρός αέρας με τον οποίο γεμίζουμε τα πνευμόνια μας όταν περπατάμε ώς την άκρη μιας στενής προβλήτας». Η Κατρίν Μιγιέ, διακεκριμένη κριτικός τέχνης, αφηγείται τη σεξουαλική της ζωή με μια ωμότητα που ξαφνιάζει. Αναμφισβήτητα ένα από τα πιο τολμηρά βιβλία που έχει δώσει η παράδοση της ερωτικής λογοτεχνίας. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ) Λεπτομέρειες Ξενόγλωσσος τίτλος LA VIE SEXUELLE DE CATHERINE M Εκδότης ΚΕΔΡΟΣ Σειρά ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ Χρονολογία Έκδοσης Σεπτέμβριος 2008 Αριθμός σελίδων 256 --- Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Η ΩΡΑΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, Το ημερολόγιο ενός call girl Σύνοψη του βιβλίου "Η ωραία της ημέρας" Από το 2003 ως το 2004, "Η Ωραία της ημέρας" κατέγραφε τις καθημερινές, επαγγελματικές και προσωπικές περιπέτειές της σε ένα ειλικρινές και αστείο δικτυακό ημερολόγιο, το οποίο τώρα κυκλοφορεί και σε βιβλίο -μετά την τεράστια επιτυχία που είχε ως blog. "Η Ωραία της ημέρας" πηγαίνει το ημερολόγιό της ένα βήμα παραπέρα, αποκαλύπτοντας (ανάμεσα σε άλλα) το πώς ακολούθησε το επάγγελμα, πώς είναι να κάνεις σεξ επ' αμοιβή και ποιες είναι οι καλύτερες κάλτσες γι' αυτή τη δουλειά. Από συζητήσεις με γυμνούς πελάτες σχετικά με τη λογοτεχνική αξία του Martin Amis μέχρι συμβουλές για να τρυπώσετε ένα μαστίγιο σε σουίτα πολυτελούς ξενοδοχείου, αυτή είναι μια αλογόκριτη και αληθινή περιγραφή του εμπορίου του σεξ και μια διεισδυτική ματιά στην κρυφή ζωή μιας ασυνήθιστης γυναίκας. "Φτιάχνει λίστες εφάμιλλες αυτών του Nick Hornby. Μιλάει βρόμικα σαν τον Martin Amis. "Η Ωραία της ημέρας" αναλύει τα λεπτά σημεία των τεχνικών στο σεξ σαν να ρυθμίζει το μοτέρ μιας αναξιόπιστης αλλά αγαπημένης παλιάς Τζάγκουαρ". ("Independent") "Απίστευτα διασκεδαστικό... "Η Ωραία της ημέρας' γράφει για το σεξ, αλλά το κάνει χρησιμοποιώντας το μυαλό της". ("The Times") Συγγραφέας/εις: Belle de Jour Κατηγορία: μεταφρασμένη λογοτεχνία Ημερ/νία έκδοσης: 1/2006 Εκδότης: IntroBooks Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο Σελίδες: 287 --- Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το Hot Line είναι ένα λεπτομερές χρονικό των τριών μηνών που πέρασε η Λορένα ικανοποιώντας τηλεφωνικά φαντασιώσεις ανδρών κάθε ηλικίας, διαστροφής και κοινωνικής τάξης. Μα δεν είναι μόνο αυτό: είναι κυρίως ένα αυτοβιογραφικό και ειλικρινές μυθιστόρημα, διαποτισμένο από μιαν ανάλαφρη λογοτεχνικότητα που αποτυπώνει αλήθειες σε κάθε του σελίδα. Είναι ένα προσωπικό βίωμα! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) «Οι πιο όμορφες και συγκινητικές στιγμές του βιβλίου είναι τα μικρά στιγμιότυπα στους σιδηροδρόμους, εκείνα που περιγράφουν το καθημερινό πηγαινέλα ανθρώπων παράξενων και μη, στιγμές μέσα στους άδειους σταθμούς, μέσα σε άδειες πόλεις τα χαράματα...» (L' INDICE) Λεπτομέρειες Ξενόγλωσσος τίτλος HOT LINE STORIA DI UN' OSSESSIONE ISBN13 9789607990099 Εκδότης ΤΡΑΥΛΟΣ Σειρά ΑΦΡΟΔΙΤΗ Χρονολογία Έκδοσης Δεκέμβριος 1999 Αριθμός σελίδων 136 --- Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΑΡΚΙΚΗΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ 16ο ΑΙΩΝΑ ΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ, MUCHEMBLED ROBERT Χρονολογία Έκδοσης Σεπτέμβριος 2007, Αριθμός σελίδων 392, ΜΕΤΑΙΧΜΙΟΟ οργασμός συνιστά μια πολιτισμική πραγματικότητα και ανήκει στη συλλογική εμπειρία. Η ιστορία του είναι η ιστορία του σώματος που κρύβεται, τον απαγορευμένων πόθων, της σάρκας που σφίγγεται στον κορσέ των ταμπού και των ηθών. Τα ιστορικά τεκμήρια που αφορούν αυτή την πτυχή του σωματικού βίου παραμένουν ασυνήθιστα άφθονα και χαρακτηρίζονται από εκφραστική δύναμη. Το βιβλίο του R. Muchembled αποτελεί απόσταγμα συναρπαστικών ιστορικών πηγών που μας καλούν να δούμε με νέα ματιά ένα παρελθόν το οποίο συχνά παρουσιάζεται αποστεωμένο από τις επιλεκτικές σεμνοπρεπείς προσεγγίσεις του, ώστε να ανακαλύψουμε τι συνέβαινε "πίσω από τον σκηνικό διάκοσμο" και να συνειδητοποιήσουμε ότι η μετουσίωση των ερωτικών ενορμήσεων υπήρξε αναμφίβολα για τον δυτικό κόσμο ο κρυφός κινητήρας του μέχρι τη δεκαετία του 1960. Για το συγγραφέα, αν η Αγγλία και η Γαλλία ακολούθησαν παράλληλες διαδρομές στο ζήτημα της ηδονής, οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν τη βαθιά σφραγίδα αυτού του κοινού καταπιεστικού προτύπου, το οποίο στα πρόσφατα χρόνια η ηδονιστική Ευρώπη εγκατέλειψε προς όφελος μιας πιο εύπλαστης σεξουαλικότητας, από την οποία επωφελούνται πρωτίστως οι γυναίκες. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ) --- Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Preface Since 1982, it took me twenty-four years and 2,306 pages to compile a three-book narrative history, America in the King Years, and the same enthrallment has distilled that work now into this slender volume. A singular wonder continues. I was not born or raised to care about politics, let alone to write history. The landmark Brown decision of 1954 had caught me a white first-grader in segregated Atlanta, Georgia, and my college graduation fourteen years later closely followed the King assassination. Through all the formative years in between, I remained fearfully oblivious to race until the relentless freedom movement redirected my entire life’s interest. Permanent curiosity drove what would become a career ambition. As an outsider, I needed to learn what had sustained such resonant witness among near-peers of African descent. Well before the 1988 publication of the first installment, Parting the Waters, I resolved to present my findings in storytelling form rather than the analytical synthesis common to history. No stylistic device can escape interpretation, and all history at bottom is an argument, but it seemed evident that cross-racial perspective has been especially vulnerable to distortion. Many standard histories taught, for instance, that the Civil War had little to do with slavery. President Kennedy recalled lessons at Harvard that Reconstruction trampled the rights of prominent white Southerners. Some textbooks still use an earnest, religious word—“Redeemers”—to describe the late-nineteenth-century politicians who imposed white supremacy and segregation, often by Klan-led terror. Clearly, over time, racial undercurrents have tilted and even inverted the prevailing view of our past. This pitfall recommended a determined effort to ground cross-cultural history in fully human actors on all sides. Therefore, I resolved to avoid insofar as possible the distinctive labels of the civil rights era—“militant,” “racist,” “radical,” “integrationist”—because such terms invite comfort and caricature rather than discovery. The goal was to pursue stories of impact until the clashing characters felt convincing by all available evidence, including their own lights. My regimen made for a sprawling text and carried its own burdens of craft. Parting the Waters is dedicated to the late Septima Clark for a peculiar reason. Interviews with her left a strong personal effect on me, confirming what others from the civil rights movement felt, but she had functioned almost entirely “offstage” from the main historical narrative, as it were, teaching literacy and citizenship to rural sharecroppers. My dedication was a personal gesture of tribute mixed with regret, because I found it impossible within my storytelling rules to include Septima Clark in proportion to her influence. Those same rules delayed my writing altogether at the outset, because they prohibited an introductory essay on the movement’s incubator and laboratory, Southern black churches. Only luck turned up a potential solution in an unwritten trove of memory about Vernon Johns, Dr. King’s predecessor at his church in Montgomery. The opening chapter presented this remarkable but unknown character on the calculated hope that his story itself could introduce the separate world of preachers and congregations, of warring politics and inspiration, from which the civil rights movement emerged. Septima Clark and Vernon Johns are omitted from these pages along with many other figures I consider historically significant. Brevity offsets their absence. A hybrid framework for this volume seeks to preserve the authenticity of narrative detail within limited space. I have selected eighteen historical turning points from the 1954–68 era, described here in less than ten percent of the complete trilogy. Some are simple. Others are complex. They follow the spine of consequence through a transformative period that remains controversial. Each chapter begins with a short transitional summary, sometimes covering major events and intertwined plots with a paragraph or two. These new passages are necessarily compressed, interpretive, and open to argument, but they provide economical context so that readers can experience and absorb the key moments. Those moved to seek fuller descriptions can find them in my books and many others, with voluminous reference notes. Our goal in this edition is to convey both the spirit and sweep of an extraordinary movement. Newer generations will find here the gist of a patriotic struggle in which the civil rights pioneers, like modern Founders, moved an inherited world of hierarchy and subjugation toward common citizenship. Others can recall vivid triumph and tragedy at the heart of national purpose for the United States, whose enduring story is freedom. The unvarnished history should resist fearful tides to diminish that story. Above all, the King years should serve as a bracing reminder that citizens and leaders can work miracles together despite every hardship, against great odds.|The King Years --- Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Turkish or European? European or Muslim? Muslim or Communist? Such were the identities that Scott Malcomson found people grappling with as he traveled through Eastern Europe, Turkey and Central Asia. Learning the languages and immersing himself in the cultures, Malcomson focused on the tensions between local and universal identity in these countries that are historically at the margins of empires and currently on the faultlines of civil war. In these borderlands, the conflict between nation and empire plays itself out on the world stage only when it reaches crisis proportion. But the issues swirling around these outposts have remained unresolved since the land was first divided two thousand years ago by kings and despots. In Borderlands, young Romanian anti-Semites and Muslim fundamentalists speak alongside peasant farmers and privileged schoolgirls and offer their own perspectives on the age-old conflicts. Malcomson encounters Sufi mystics in Bukhara and rootless cosmopolitans at a Bulgarian disco. Whether at a Romanian coal mine or around the neighborhood in Tashkent, he resists easy judgments; instead, he listens and learns. Part historical essay, part reportage, part philosophical speculation, Borderlands is a stunningly innovative work that explores a world that can no longer claim fixed points of reference. --- Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Περιγραφή Το λιμάνι της αγωνίας (αγγλ. On The Waterfront), είναι ταινία του 1954 του Ηλία Καζάν βραβευμένη με Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Πρωταγωνιστές αυτής της κλασσικής ταινίας της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ είναι ο Μάρλον Μπράντο, η Εύα Μαρί Σεντ, ο Ροντ Στάιγκερ και ο Καρλ Μάλντεν. Το φιλμ αυτό προτάθηκε για 12 βραβεία Όσκαρ και απέσπασε οκτώ. Το 1997 το Λιμάνι της αγωνίας έλαβε την 8η θέση ως μιά απ'τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών απ'το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. --- Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

VINTAGE BOOKS EDITION, FEBRUARY 1978 MANUFACTURED IN THE UNITED STATES OF AMERICA, COPYRIGHT 1948 BY STUART GILBERT, COPYRIGHT 1947 BY LIBRARIES GALLIMARD --- Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Ημερομηνία έκδοσης: 1995 Μελίνα Μερκούρη: Η Ελληνίδα σταρ μέσα από τα δικά της λόγια Κωνσταντίνα Μερκούρη | Παρ 06-03-2020 26 χρόνια μετά τον θάνατό της, συνεχίζει να αποτελεί μια από τις πιο ξεχωριστές προσωπικότητες που είδαμε ποτέ Μετά τις διακοπές Ήταν 6 Μαρτίου 1994 όταν η Μελίνα Μερκούρη έφυγε νικημένη από τον καρκίνο, αφήνοντας πίσω της ένα τεράστιο κενό στον καλλιτεχνικό και πολιτιστικό χώρο. Και όχι μόνο. Η διάσημη Ελληνίδα καλλιτέχνις αποτέλεσε μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες που γνώρισε η χώρα τον 20ο αιώνα και άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στην ιστορία του τόπου. Τόσο την καλλιτεχνική, όσο και την πολιτιστική αλλά και πολιτική. Ποια ήταν η Μελίνα Μερκούρη; Γνώρισε την μοναδική αυτή προσωπικότητα μέσα από τις δικές της δηλώσεις που είχε κάνει κατά καιρούς. Ο πρώτος μεγάλος έρωτας της ζωής της "Από τη στιγμή που βγήκε στη σκηνή τον ερωτεύτηκα (Γιώργος Παππάς). Τα μάγουλα μου κοκκίνισαν. Ήμουν σίγουρη πως οι χτύποι της καρδιάς μου ακούγονταν σ' όλο το θέατρο. Δεν υπήρχε επιστροφή, ήμουν απελπισμένα, οριστικά ερωτευμένη. Ξαναείδα το έργο τις δεκαπέντε επόμενες νύχτες... Έπρεπε να καταφέρω να βλέπω το Γιώργο κάθε νύχτα ή να πεθάνω. Στο τέλος, οι ηθοποιοί, οι ταξιθέτριες και το προσωπικό του θεάτρου άρχισαν να με χαιρετάνε με χαμόγελα γεμάτα σημασία. Ήταν ζήτημα χρόνου να φτάσουν τα νέα στην οικογένεια μου.... Μια αγαπημένη μου φίλη, η Κική Καλόγνωμου, με προειδοποίησε για τη θύελλα που μαζευόταν. Είχε ακούσει πως κάποιος σχεδίαζε να στείλει ένα ανώνυμο γράμμα στον παππού μου. Η προειδοποίηση της όμως δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα. Καμία δύναμη στον κόσμο δεν μπορούσε να με κάνει ν' απαρνηθώ την αγάπη μου... Τότε τον συνάντησα στη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου... Τότε, ω Θεέ μου! μου μίλησε, με πολύ ευγενικό τρόπο: "Βλέπω πως σας αρέσει το θέατρο". Κούνησα σπασμωδικά το κεφάλι μου και θυμήθηκα να κρατάω τα χείλια μου σφιχτά κλεισμένα για να μην τα δει τα άσχημα σιδεράκια που φορούσα για να διορθώσω τα πεταχτά μου δόντια. "Θα θέλατε να σας διδάξω μερικά πράγματα για το θέατρο;" Κι άλλο σπασμωδικό κούνημα του κεφαλιού. "Θέλετε να συναντηθούμε αύριο στο Ζάππειο;". "Ναι", ούρλιαξα από μέσα μου κι έτρεξα στον οδοντογιατρό. "Δεν αντέχω τον πόνο. Σας παρακαλώ βγάλτε μου αμέσως το σιδεράκι". Μελίνα Μερκούρη: Η Ελληνίδα σταρ μέσα από τα δικά της λόγια Η πρώτη γνωριμία της με τον Ζιλ Ντασέν "Ο Μιχάλης (Κακογιάννης) οργάνωσε τη βραδιά σ' ένα θεατράκι της οδού rue d' Antibes. Ζήτησε από εμένα και το Γιώργο Φούντα να παραβρεθούμε... Τρία πράγματα με εντυπωσίασαν: η φαντασία του Μιχάλη, που θριάμβευσε πάνω στα περιορισμένα μέσα μας, η μουσική του Μάνου και το παίξιμο του συμπρωταγωνιστή μου Γιώργου Φούντα. Πίστευα πως ήταν καλύτερο από το δικό μου. Όταν η ταινία τελείωσε, ακούστηκαν θερμά χειροκροτήματα. Ο κόσμος ερχόταν να μας συγχαρεί. Αλλά ένας άνθρωπος ήρθε πηδώντας πάνω από τα καθίσματα σαν κατσίκι του βουνού. Ο Μιχάλης είπε: "Να σας συστήσω". Τα μάτια του ήταν πολύ γαλανά. "Η Μελίνα Μερκούρη, ο Γιώργος Φούντας, ο Ζιλ Ντασέν". Για τη βραδιά των Όσκαρ "Από όλες τις χώρες που εκπροσωπήθηκαν στις Κάννες, η Ελλάδα ήταν η μόνη που δεν έδωσε επίσημη δεξίωση. Οι άνθρωποι της United Artists απογοητεύθηκαν: αυτές οι δεξιώσεις εξασφάλιζαν δημοσιότητα και φωτογραφίες στις εφημερίδες. Ο Τζούλι τους ρώτησε αν εξακολουθούν να πιστεύουν στην ταινία. Είπαν ναι. Τότε ο Τζούλι είπε: "Τότε δώστε μου χρήματα. Πολλά. Θα κάνουμε δική μας δεξίωση. Τίποτε το αλύγιστο και το επίσημο. Θα κάνουμε ένα πάρτι που όμοιο του δεν θα 'χουν ξαναδεί οι Κάννες"... Και δώσαμε πάρτι. Θα μιλήσω με μετριοφροσύνη για την ταινία, για την ηθοποιία μου, για οτιδήποτε, αλλά όχι για εκείνο το πάρτι. Ήταν κάτι το μυθικό. Υπήρχαν εφτακόσιοι άνθρωποι και ξετρελάθηκαν. Ο Μόραλης είχε μεταμορφώσει την ψυχρή αίθουσα του "Ambassador" σε ελληνική ταβέρνα. Οι "ζωηροί", που τους διορίσαμε "δημιουργούς κεφιού", έσπαγαν ποτήρια και πιάτα α λα ελληνικά. Οι καλεσμένοι τους μιμήθηκαν. Το μέρος ήταν γεμάτο με σπασμένα γυαλιά, αλλά ο ήχος του μπουζουκιού, που δεν τον είχαν ξανακούσει ποτέ, τρέλανε τον κόσμο. Δεν είχε σημασία πως δεν ήξεραν τους ελληνικούς χορούς. Ιστορίες και φωτογραφίες του πάρτι δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες ολόκληρου του κόσμου. Η ταινία ξεκίνησε με κρότο". Για το θέατρο "Δεν νομίζω ότι το Θέατρο είναι φυγή. Δεν το αισθάνθηκα ποτέ έτσι. Είναι γέννα το Θέατρο και επειδή εγώ δεν έχω παιδιά, δεν μπορούσα να κάνω παιδιά, όταν μου μιλάνε οι γυναίκες για ένα παιδί που γεννάνε, εγώ τις στιγμές της πρόβας ή τις στιγμές που κατάφερνα να γίνω η Μπλάνς ντι Μπουά ή ένας άλλος χαρακτήρας, αισθανόμουν ότι γεννάω κάποιο άλλο πρόσωπο και ξέφευγα βέβαια από τη Μελίνα Μερκούρη. Αλλά υπήρχε ο άλλος ο άνθρωπος δίπλα, που δεν είναι φυγή. Οι πρόβες, είναι το ωραιότερο πράγμα στο κόσμο στο Θέατρο". Για τον ρόλο της Στέλλας "Όταν ο Καμπανέλης έγραψε το έργο για μένα και με φώναζε αγοράκι, τότε, ο Κακογιάννης – ο οποίος είχε πρωτοέρθει στην Ελλάδα και είχε κάνει ένα φιλμ μαζί με τον Τάκη Χορν και την Έλλη Λαμπέτη – πήγε να βρει χρήματα για να κάνουμε τη Στέλλα. Κανείς δεν έδινε, γιατί εμένα δεν με ήθελαν. Έβρισκαν ότι δεν θα είχα φωτογένεια. Τότε, ήταν της μόδας οι νεαρές ενζενί με το μικρό στόμα. Τελικά κάναμε το πρώτο τεστ και ο Κακογιάννης έκανε κάτι πάρα πολύ νόστιμο και πάρα πολύ τολμηρό. Πήρε την κάμερα, την έβαλε εδώ ψηλά και μου έλεγε να γελάω. Γελούσα εγώ και μπήκε μέσα σχεδόν στο λαρύγγι μου, δηλαδή όλα γέμισαν με αυτό το τρομερό μεγάλο στόμα. Και αρχίσαμε τη Στέλλα". κλ Για τις ταινίες που έχει πρωταγωνιστήσει "Βέβαια, τη Στέλλα την αγαπώ. Είναι η μόνη ταινία που μιλούσα ολοκληρωτικά ελληνικά. H Στέλλα ήταν Ελληνίδα. Λάτρεψα το "Ποτέ τη Κυριακή". Πάντα η μανία μου ήταν να φέρνω ανθρώπους στην Ελλάδα, δηλαδή τουριστικά. Θυμάμαι τον κύριο Τσάτσο, τότε ήταν Υπουργός Προεδρίας. Ήταν η πρώτη φορά, που άρχισαν να με στέλνουνε για προπαγάνδα τουρισμού στην Ελλάδα. Πήγα στη Σουηδία, σε όλα τα Σκανδιναβικά κράτη και ανοίξαμε τουριστικά γραφεία. Και ήξερα, όταν γίνηκε ο απολογισμός πέντε χρόνων, ότι το 80% των τουριστών ερχόντουσαν στην Ελλάδα να δούνε το σπίτι της Ίλιας, ερχόντουσαν να δούνε που γυρίστηκε το "Ποτέ την Κυριακή". Και αυτό, δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Εγώ πιστεύω ότι το "Ποτέ τη Κυριακή" είναι μια μεγάλη κλασσική ταινία και ότι η "Ιλια”, ο χαρακτήρας που έπαιζα, είναι η Ελλάδα. Που όλοι προσπαθούν να ξεπαρθενέψουνε, που όλοι προσπαθούνε να βιάσουνε και τελικά η "Ίλια” με ένα χαμόγελο και με μια λαϊκή συνείδηση, λέει όχι". θι Για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα και τον ελληνικό πολιτισμό "Τα μάρμαρα, πιστεύω ότι είναι ένα εθνικό αίτημα. Aν πας στο πιο μικρό χωριό της Ελλάδας, θα μιλήσουνε: "Ε, Μελίνα τι γίνεται με τα μάρμαρα;". Πιστεύω ότι είναι μια υπερήφανη πολιτική εξωτερική και θα παρθούνε τα μάρμαρα. Πιστεύω επίσης, ότι να γίνεις η πρώτη πολιτιστική πρωτεύουσα και να γίνει θεσμός είναι σημαντικό. Tο όνειρο το δικό μου ήτανε να έρθουνε όλοι εδώ και να γίνει η συνάντηση Κορυφής για τον Πολιτισμό. H Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό. Η Ελλάδα αυτό είναι. Η κληρονομιά της. Αυτό είναι η περιουσία της. Kι αν το χάσουμε αυτό, δεν είμαστε τίποτα. Και προπαντός τώρα, που θα γίνουνε όλα αυτά, που θα ανοίξουνε οι πόρτες, εμείς πρέπει να επιμένουμε σε μια πολιτιστική επανάσταση". Για την αισιοδοξία "Είμαι Ρωμιά, δηλαδή, είμαι φρικτά απαισιόδοξη στα μικρά πράγματα και μετά δίνω μια μπαμ και όταν συμβαίνει το κακό είμαι αισιόδοξη." Ο μεγαλύτερος φόβος της "Νόμιζα ότι φοβόμουν την αρρώστια, δεν είναι αυτό. Φοβάμαι να μην με αγαπάνε πια. Έχω το στομάχι μου, έχω έλκος και η τελευταία μου περιπέτεια ήταν πάρα πολύ ισχυρή. Αλλά, νομίζω ότι την έβγαλα πέρα πολύ αξιοπρεπώς και είδα κάτι, που χαλάλι. Είδα πόσο με αγαπάνε οι Έλληνες, και οι Ελληνίδες βέβαια. Πόσο με αγαπάει ο κόσμος". Τα όνειρά της "Όλα. Και όταν λέω όλα, όλα. Θα ήθελα να είχα υγεία, θα ήθελα να είμασταν καλά στο σπίτι και θα ήθελα η Ελλάδα να προοδεύσει και θα ήθελα να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την Κοινή Αγορά, να αντιμετωπίσουμε όλα τα προβλήματα που θα έρθουν και να μείνουμε μια χώρα με ιστορία, μια χώρα με μέλλον". Tags ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ --- Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.

Το εξώφυλλο είναι άθικτο, χωρίς γρατζουνιές ή τσακίσματα. Οι σελίδες είναι άθικτες και δεν έχουν σημάδια από σημειώσεις.