Στο café της χαμένης νιότης

"Παρίσι, δεκαετία του `60· μια νεαρή γυναίκα εξαφανίζεται. Το μόνο που γνωρίζουμε γι` αυτήν είναι το ψευδώνυμο της: Λουκί. Συχνάζει μαζί με άλλους μποέμ τύπους στο "Cafe της χαμένης νιότης".

Μα ποια ήταν; Ο Πατρίκ Μοντιανό δίνει τον λόγο σε όλους όσοι τη γνώριζαν, μα ελάχιστα την ήξεραν πραγματικά: έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ, έναν φοιτητή, έναν εκκολαπτόμενο μυθιστοριογράφο, αλλά και τον σύζυγο της Λουκί. Παράλληλα την ακούμε να περιγράφει τη ζωή της, μια ζωή χωρίς ορίζοντα, σ` ένα Παρίσι φωτογραφημένο σε άσπρο-μαύρο.

Ο Μοντιανό είναι μία από τις πιο ωραίες φωνές της γαλλικής λογοτεχνίας, αλλά και μια μουσική που συνοδεύεται από απλές λέξεις και σιωπές. Δεν ξέρουμε με ποια μαγεία ο συγγραφέας επιτυγχάνει τη δημιουργία αυτής της ατμόσφαιρας, γεμάτης μυστήριο και μελαγχολία. Κατορθώνει να ρίξει φως σε ανώνυμα πρόσωπα και να τα καταστήσει ιδιαιτέρως σαγηνευτικά".

(Mohammed Aissaoui, "Le Figaro Litteraire")

"Είναι προφανές. Στα 62 του χρόνια ο Πατρίκ Μοντιανό είναι ο μεγαλύτερος σύγχρονος Γάλλος μυθιστοριογράφος, και το τελευταίο μυθιστόρημα του "Στο cafe της χαμένης νιότης" αποτελεί την απόδειξη".

("Lire")

"Κάποια βιβλία, πολύτιμα και αναγκαία, μας κάνουν εύθραυστους, μας αφοπλίζουν. Αυτό το συγκινητικό πορτρέτο μιας γυναίκας που είναι τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά μας ο Μοντιανό το ζωγραφίζει ακριβώς στο μεταίχμιο σκιάς και φωτός".

("Le Monde")