Ίσκρα

Το όνομά της δεν είναι Ίσκρα, αυτό διάλεξε για να πει την ιστορία της. Όχι για συνωμοτικούς λόγους, ούτε ως καλλιτεχνικό ψευδώνυμο − απλά η ταυτότητά της δεν έχει σημασία, αποτελεί

το εξωτερικό περίβλημα μέσα στο οποίο κατοικεί ή κρύβεται, ανάλογα με την περίπτωση. Κι επειδή όλα κάτι σημαίνουν, σε μια βόρεια και όχι πολύ μακρινή γλώσσα, σημαίνει σπίθα. Κι αυτό ακριβώς είναι...

Η Αγγέλα Γαβρίλη συστήνεται ως μυθιστοριογράφος με ένα μυθιστόρημα που ακροβατεί μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας· η Ίσκρα είναι η ιστορία μιας νέας γυναίκας που το αίμα της τής κληροδοτεί μια φύση αρχέγονη, η οποία σφραγίζει τη ζωή της και τις περιπλανήσεις της, καθώς αναζητά έναν τόπο για να ριζώσει. Η ιστορία ξεκινά τις τελευταίες μέρες του Εμφυλίου, όταν η γιαγιά της Ίσκρας, η Ρούσσα, από τα εναπομείναντα μέλη μιας αποδεκατισμένης διμοιρίας αριστερών ανταρτών, βιώνει μια οριακή εμπειρία σε ένα χιονισμένο βουνό. Θα βρεθεί αργότερα φυγάς σε μια λαϊκή δημοκρατία, όπου θα γεννήσει την κόρη της, την Αλένα, με την οποία θα επιστρέψει στην Ελλάδα λίγα χρόνια πριν από τη δικτατορία. Εκεί θα γεννηθεί η εγγονή της Ρούσσας, που κουβαλάει στο αίμα της μια κληρονομιά ανείπωτη...

Το κορίτσι αυτό μεγαλώνει δοκιμάζοντας συνεχώς τα όριά του, γίνεται μια γυναίκα που βιώνει την ωμότητα ενός σκληρού και ανελέητου κόσμου· όμως μια εσωτερική δύναμη μέσα της, όπως και ο έρωτας, στον οποίο παραδίδεται άνευ όρων, τη βοηθά να στέκεται όρθια, όσο κι αν κινείται στην κόψη του ξυραφιού. Η γνωριμία της με έναν μυστηριώδη άνδρα, μια ύπαρξη ατίθαση μα και γοητευτική, θα αποτελέσει γι’ αυτήν το γεγονός που θα σημαδέψει εντέλει τη ζωή της...

Σφιχτοδεμένη πλοκή, συναρμογή του φανταστικού με το ρεαλιστικό στοιχείο, έντονος ερωτισμός, κάνουν το μυθιστόρημα μια γοητευτική αφήγηση: έρωτες χαμένοι και έρωτες ανίκητοι, θρύλοι που ζωντανεύουν στη σύγχρονη πραγματικότητα, το άδικο αυτού του κόσμου και το πείσμα για ζωή…