Απολλώνιος ο Τυανεύς

(...) Δεν είναι βέβαια θεός ό Απολλώνιος, μολονότι του ανήγειραν `ιερά` και τον ελάτρευσαν ως θεόν όχι μόνον εις την πατρίδα του, αλλά και εις αλλά μέρη. Τον είπαν οί θαυμασταί του θεόν, δαίμονα, ημίθεον, κάτι μεταξύ θεού και ανθρώπου, ήρωα, υπεράνθρωπον, άγιον, σοφόν τον παρέβαλαν με τον Πυθαγόραν, τον Σωκράτη και τον Νούμαν Πομπίλιον. Οι επικριταί του εξάλλου τον είπαν μάγον και γόητα, τυχοδιώκτην και απατεώνα, κάτι μεταξύ ταχυδακτυλουργού και κακοποιού, ασεβή, αγύρτην, γελοίον. Αυτά, μόνον είναι αρκετά να δείξουν πόσον εξαιρετική είναι η προσωπικότης του Απολλωνίου, δια τον οποίον ησχολήθησαν, έγραψαν δηλαδή ή εσχολίασαν τη ζωήν του, οι σοφοί όλων των εποχών και όλων των λαών. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]