Μαλλούσα

Ό,τι τιμιότερο, ό,τι αληθινότερο, ή όποια πλάνη ζούμε, τη χρωστάμε στον ονειρόκοσμο. Ύστερα κάνουμε τα πιο σταθερά βήματα, για την ολοκλήρωσή μας. Κανένας μα κανένας άνθρωπος δεν περιφρονεί τον ταπεινό εαυτό του, τις αδυναμίες του, αιτιατές ή αναίτιες. Κι αν κάποτε καταφέρει να κρύβει το βαθύτερο εγώ του, ψεύδεται. Δεν μπορεί να δαμάσει τις αταξίες του. Τις επιθυμεί κρυφά, βασανιστικά κι εύχεται να τολμήσει να τις χαρεί. Αυτές που κρύβουμε, αυτές επιθυμούμε. Αυτές μας αγγίζουν, αυτές μας εξαγνίζουν.

Η Θωμαΐς Αγγέλου αντέχει και ονειρεύεται. Μιλάει για την επανάσταση που έκανε έντιμα και "ανέντιμα". Το μύθο του έρωτα, που φαντάστηκε, τόλμησε και έζησε από το δικό της αγνάντεμα, τη γλυκιά της τυραννία.

Η Γυναίκα...

Όσο για τον Άνδρα...

Το αρσενικό είναι υπόθεση θηλυκού. Ο άνδρας είναι υπόθεση γυναίκας. Και η γυναίκα γεννιέται. Γεννιέται μάγισσα. Μία μόνο μάγισσα, για κάθε άνδρα. Κι άλλη ποτέ καμία. Γητεμένος, αιώνια αμετακίνητος, τη στέρνα της θ` αποζητά. Δεν ξεδιψά κι ούτε που θέλει μ’ όλης της γης τους ποταμούς!