ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ ΤΟΥ ΝΑ ΜΙΣΕΙΣ

"Είμαστε ψυχροί με τους άλλους μονάχα όταν είμαστε μουντοί εντός μας, και δεν έχουμε μήτε σκέψεις μήτε αισθήματα να μοιραστούμε μαζί τους. Δώσε σ" έναν άνθρωπο κάποιο θέμα να σκεφτεί, πρόσφερέ του ένα σκίρτημα απόλαυσης στην καρδιά του, και θα χαρεί αφάνταστα να τα μοιραστεί με τον πρώτο που στο διάβα του θα βρει". William Hazlitt (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

[...] Πέρα από τη διαλεκτική εφήμερου / αιώνιου, η ανατομική του ενασχόληση με τον καθημερινό βίο και η βαθιά γνώση του William Shakespeareκαι της σαιξπηρικής ματιάς στην αδυσώπητη, και συνάμα λυτρωτική, παρέλευση των δευτερολέπτων, προαναγγέλλει επίσης την κοσμοθεώρηση του άλλου μεγάλου διαλεκτικού, του Guy Debord, ο οποίος μάλιστα είναι από τους ελάχιστους στοχαστές του 20ού αιώνα που μνημονεύουν τον Hazlitt. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι πολλοί ανακάλυψαν τον Βρετανό του 19ου αιώνα μέσα από τον Πανηγυρικό (1989) του Debord, και ότι πλέον από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 ο Hazlitt αρχίζει να επανέρχεται στη συζήτηση και, κυρίως, να εμπνέει. (Απόσπασμα από το προλογικό σημείωμα του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη)