Αλλοπαρμένες μεγαλοφυΐες

"Αν θέλετε να γίνετε αληθινός επιστήμονας, να σκέφτεστε τουλάχιστον μισή ώρα την ημέρα με τον αντίθετο ακριβώς τρόπο από εκείνον που σκέπτονται οι συνάδελφοί σας", έλεγε ο Αϊνστάιν. Ωστόσο η ακαδημαϊκή κοινότητα πολύ συχνά εμμένει σε έναν μονολιθικό κομφορμισμό και όχι μόνο δεν καταφέρνει να σκεφτεί "με τον αντίθετο ακριβώς τρόπο", αλλά περιφρονεί και καταδικάζει και όποιον αποτολμά να το κάνει. Και όχι σπάνια κρίνει λανθασμένα! Έκανε λάθος ο Αρχιμήδης όταν λογόκρινε την κοπερνίκεια υπόθεση του Αρίσταρχου του Σαμίου και έκανε επίσης λάθος η επιστημονική κοινότητα όταν, δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα, μουρμούριζε με κακεντρέχεια ότι ο Πέιτον Ρους, ο άνθρωπος που ανακάλυψε τους καρκινογόνους ιούς, είχε "κάλο στον εγκέφαλο"! Ο Μαρκόνι κατάφερε να σχεδιάσει τις υπερατλαντικές του μεταδόσεις ακριβώς γιατί δεν ήξερε τους νόμους της διάδοσης των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, κι αυτό παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις του Πουανκαρέ, που τους νόμους αυτούς τους έπαιζε στα δάκτυλα. Πράγματι, πολλές ανακαλύψεις απαιτούν πάνω απ" όλα τόλμη, δημιουργικότητα και ανοικτό μυαλό, ποιότητες τις οποίες διαθέτουν όχι μόνο οι αυθεντικοί και αντικομφορμιστές επιστήμονες, αλλά και τα "ημικαταρτισμένα" αουτσάιντερ, που έχουν το θάρρος να πηγαίνουν ενάντια στο ρεύμα και να σκέφτονται ότι οι άλλοι θεωρούν αδύνατο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)