ΣΤΗΝ ΤΕΤΡΑΓΩΝΗ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Αναρωτιόμουν γιατί έχουν γραφτεί τόσο λίγα πράγματα για την ποίηση της Κικής Δημουλά. Οι περισσότεροι (κι εγώ μαζί τους), παρ" όλο τον θαυμασμό μας, έχουμε περιοριστεί σε επιφωνήματα. Χρειάστηκα αρκετό χρόνο για να καταλάβω το λόγο. Είναι δύσκολο να γράψεις γαι την ποίηση της Κικής Δημουλά, διότι είναι ποίηση "άνευ αντικειμένου". Κυριολεκτώ. Η ποίηση της Κικής Δημουλά είναι άνευ αντικειμένου, αφού "αντικείμενό" της είναι το "μηδέν". Για να είμαι περισσότερο σαφής: όχι ακριβώς το μηδέν (τί να γράψει κανείς γι" αυτό) όσο η παρουσία του στη ζωή μας, η σχέση μας μαζί του. Το μοναδικό θέμα της Δημουλά είναι το σταδιακό ή αιφνίδιο πέρασμα από το όν στο μη όν. Το πέρασμα που ονομάζεται χρόνος, φθορά ή θάνατος. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)