ΜΙΑ ΓΟΡΓΟΝΑ ΣΤΟΝ ΚΕΡΑΤΙΟ

(...) «Έζησα και ζω κοντά στους Ρωμιούς της Πόλης. Σε πνευματικές εκδηλώσεις, σε πανηγύρεις, σε εκδρομές. Τους απολαμβάνω. Και το θεωρώ ιδιαίτερη ευλογία παρά Κυρίου, διότι μπορώ και τους απολαμβάνω. Όλους. Απ" τον ταπεινό και αφανή νεωκόρο έως τον Πατριάρχη μας. Γνωρίζω ότι η ρωμιοσύνη της Πόλης δεν ζει τις ημέρες δόξας των 300.000 της αρχής του παριππεύσαντος αιώνος. Το γνωρίζουν κι αυτοί καλύτερα από μένα. Ζει όμως τη ζωή των 3.000 (κι αν είναι τόσοι) ζωντανών ανθρώπων. Στις δικές της διαστάσεις, στις δικές της δυνατότητες. Αυτές τις εμπειρίες που καταγράφω εδώ θα μπορούσα να τις παρενείρω στην τρίτη έκδοση του βιβλίου "Θέλω να πιω όλο τον Βόσπορο". Θα γινόταν όμως βαρύ και ασήκωτο. Τις προσφέρω λοιπόν σ" ένα άλλο βιβλίο ανεξάρτητο, με άλλη δομή, που όμως είναι συνέχεια του "Βοσπόρου". Εξάλλου Βόσπορος και Κεράτιος συναντώνται, σμίγουν και γίνονται μια θάλασσα, τη θάλασσα της πονεμένης ρωμιοσύνης».

(ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ)