Τις τελευταίες δεκαετίες οι ομοφυλόφιλοι και των δυο φύλων άρχισαν να οργανώνονται και να διεκδικούν τα δικαιώματά τους σαν κοινωνικοπολιτική ομάδα με καινούργιους και μαχητικούς τρόπους. Η έξοδος από το κοινωνικό περιθώριο συντελέσθηκε λόγω της ανοχής στην διαφορετικότητα που χαρακτηρίζει τις ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες, την ιδεολογική άνοδο της κατοχύρωσης των ανθρώπινων δικαιωμάτων και το αίτημα για άρση του αποκλεισμού και των διακρίσεων των ειδικών ομάδων. Κατά περίεργο τρόπο η συζήτηση για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, επιταχύνθηκε από την κρίση που προκάλεσε η εμφάνιση της επιδημίας του AIDS και την επικέντρωση που ακολούθησε - με την μορφή του πολιτικού διαλόγου- στα ζητήματα υγείας των ομάδων αυτών. Αυτή η εξέλιξη δεν συντελέσθηκε χωρίς αντιδράσεις, καθώς ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας, το πλέον συντηρητικό, δεν αποδέχθηκε εύκολα αυτή την νέα κατάσταση την οποία θεώρησε ως καταχρηστική άσκηση δικαιωμάτων εκ μέρους των ομάδων αυτών. Ο αντίκτυπος των εξελίξεων αυτών και της διαμάχης έχει μεταφερθεί και στο χώρο της ψυχικής υγείας όπου πολύ συχνά, οι επαγγελματίες του χώρου αναρωτιόνται για τον τρόπο αντιμετώπισης των ατόμων με αποκλίνουσα σεξουαλική συμπεριφορά χωρίς την παρουσία συνοσηρότητας ψυχικής νόσου.

Οι συγγραφείς του παρόντος τόμου πραγματεύονται πέντε θεματικές ενότητες που αφορούν στις "σεξουαλικές μειονότητες", όρο που χρησιμοποιούν για να προσδιορίσουν την αποκλίνουσα σεξουαλική συμπεριφορά. Η προσέγγιση κάθε ενότητας εντυπωσιάζει για τον πολυδιάστατο και άκρως κατατοπιστικό τρόπο που γίνεται. [. . .] (Από την έκδοση)