Οι σύγχρονες ανάγκες της εγχώριας χημικής βιομηχανίας, η οποία, τα τελευταία έτη, όλο και περισσότερο στρέφεται προς τους βαρείς κλάδους της, απαιτεί την αντίστοιχη αναθεώρηση των διδακτικών προγραμμάτων των Χημικών Τμημάτων γενικά και της διδασκόμενης ύλης του μαθήματος της Βιομηχανικής Χημείας ειδικότερα.

Από την άλλη πλευρά, οι εμφανιζόμενες (διεθνώς) στη χημική εκπαίδευση τάσεις οδηγούν, χωρίς καμιά αμφιβολία, στο συμπέρασμα ότι η συνεισφορά των μαθημάτων της Βιομηχανικής Χημείας στην εκπαίδευση των Χημικών ολοένα και αυξάνεται. Ειδικά, μέσα στα πλαίσία της Βιομηχανικής Χημείας, περισσότερη έμφαση δίνεται στις Βασικές (Φυσικές και Χημικές) Διεργασίες της Χημικής Τεχνολογίας, τις οποίες, ως ομοι6τυπες, ο Χημικός θα συναντήσει σ` όλες τις βιομηχανίες, ανεξάρτητα από το παραγόμενο προϊόν, και λιγότερη στη Συστηματική Χημική Τεχνολογία, δηλαδή στη συστηματική εξέταση παραγωγής του ενός ή άλλου χημικού προϊόντος.

Η δομή του μαθήματος της Βιομηχανικής Χημείας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων διαμορφώθηκε ως εξής: Στους Γ` ετείς χημικούς διδάσκονται οι Φυσικές Διεργασίες της Χημικής Τεχνολογίας, στους Δ` ετείς οι Χημικές Διεργασίες και η Ανόργανη και Οργανική Χημική Τεχνολογία με έμφαση, πάντα, στη βαριά χημική βιομηχανία. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι μια τέτοια δομή ανταποκρίνεται πλήρως στις πιο πάνω απαιτήσεις.

Η σκοπιμότητα και αναγκαιότητα εισαγωγής των Χημικών Διεργασιών στα Προγράμματα Σπουδών των Χημικών Τμημάτων ως ξεχωριστού μαθήματος πηγάζει άμεσα και από το γεγονός ότι σε μια βιομηχανική ακολουθία (Πρώτες ύλες- Φυσικές Διεργασίες- Χημικές Διεργασίες- Φυσικές Διεργασίες- Προϊόντα) οι χημικές αντιδράσεις στους αντιδραστήρες αναμφισβήτητα αποτελούν την καρδιά των χημικο-τεχνολογικών διεργασιών.

Το παρόν βιβλίο υπαγορεύτηκε από καθαρά διδακτικές ανάγκες, τις οποίες και έρχεται να καλύψει. [...]

(από τον πρόλογο των συγγραφέων)