Στον τόμο αυτό, που εκδίδεται με τη συνεργασία του Ιδρύματος Αγγελικής Χατζημιχάλη, παρουσιάζονται 17 παραμύθια από τον δεύτερο τόμο του δίτομου έργου του Δανού λαογράφου Carsten Hoeg Οι Σαρακατσάνοι (Κοπεγχάγη-Παρίσι, 1926). Η έκδοση περιλαμβάνει εισαγωγή και σχόλια για κάθε παραμύθι από την Άννα Αγγελοπούλου και πλούσια εικονογράφηση από τον Παύλο Σάμιο.

" Δημοσιεύω στον παρόντα τόμο μιαν επιλογή από τα παραμύθια που μου αφηγήθηκαν Σαρακατσάνοι και Σαρακατσάνισσες. Προσθέτω κι ορισμένες λαϊκές παραδόσεις, θρύλους κι αινίγματα. Η έκδοση αυτή θα εξυπηρετήσει μάλλον τους στόχους της γλωσσολογίας, ελπίζω όμως οτι παρουσιάζει και κάποιο λαογραφικό ενδιαφέρον... ". (Carsten Hoeg, από τον πρόλογο του 1926)

" Ο Δανός ερευνητής είχε έρθει σ" επαφή με τους Σαρακατσάνους, είχε καταγράψει τη διάλεκτο και τις αφηγήσεις τους στη διατριβή του παρουσιάζει μια γλωσσολογική αλλά και εθνολογική συγχρόνως μελέτη, που αφορά τους Σαρακατσάνους της Ηπείρου, τους οποίους επισκέφτηκε δύο φορές και συγκατοίκησε μαζί τους, στην καλύβα μιας οκταμελούς οικογένειας, σε μια στάνη κοντά στο Πάπιγκο, στο Ζαγόρι. [...] Επιλέξαμε να παρουσιάσουμε εδώ τα λιγοστά παραμύθια που άκουσε στις δύο διαφορετικές επισκέψεις του στην Ελλάδα, μεταγλωτισμένα στη νεοελληνική, με ελάχιστες αλλαγές ορισμένων μόνο λέξεων, που διευκολύνουν την κατανόηση στο επίμετρο του μας δίνει κάποια σχόλια και συγκρίσεις με γνωστά νεοελληνικά και βαλκανικά παραμύθια, ιδιαίτερα χρήσιμες για την εποχή... ". (Άννα Αγγελοπούλου, από την εισαγωγή του τόμου, Ιούνιος 2002)

"Θα πείτε όλοι", λέγει ο βασιλιάς, "από ένα παραμύθι". Άρχισαν όλοι κι είπαν όλοι από ένα παραμύθι. Ήρθε και η αράδα της κοπέλας να ειπεί παραμύθι. Αρχίνησε κι η κοπέλα, λέει "εγώ ήμουν ένα πορτοκάλι κι ήρθε ένα βασιλόπουλο και με πήρε. Από κείνο το πορτοκάλι γίνηκα εγώ. Με άφησε εκεί και πάει στο σπίτι για να έρθει να με πάρει. Εκεί πέρασαν τρεις τουρκογύφτισσες. Πέρασε μία "ούιι! Τι καλή είμαι και δεν παντρεύομαι!" είπε η γύφτισσα. Πέρασε κι η άλλη, είπε "ούιι! Τι καλή είμαι και δεν παντρεύομαι!" είπε αυτή, έφυγαν αυτές. Πέρασε κι η τρίτη, με είδε εμένα που ήμουν επάνω και με γκρέμισε. Έπεσα αποκάτου και γίνηκα χρυσό ψαράκι κι ήρθα εδώ, στο νερό του βασιλιά και σκιάζονταν τα μουλάρια να πιουν νερό, κι ήρθαν και μ" έπιασαν και με έβαλαν σε ένα παραθύρι απάνω και δεν μπορούσε να με ιδεί μια γυναίκα, με έβρασε και με έφαγε κι έπεσε ένα κόκαλο από μένα κάτω στον κήπο και γίνηκα πορτοκαλιά. Έκοψαν την πορτοκαλιά κι ήρθε τούτη η γυναίκα και πήρε μιαν αγκίδα και την έβαλε στη φωτιά κι έριξε νερό να τη σβήσει κοντά κι απέκει γίνηκα εγώ πίσω".

[Από το παραμύθι Τα τρία πορτοκάλια, που αφηγήθηκε ο Σπύρος Κατρής, 12 χρονών]