Οι νοσοκομειακές λοιμώξεις, παρά την πρόοδο που έχει συντελεστεί στην κατανόηση και στον έλεγχό τους, συνεχίζουν να αποτελούν ένα μείζον πρόβλημα δημόσιας υγείας σε όλες τις χώρες του κόσμου. Οι φορείς οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την κάλυψη των αναγκών της υγείας του πληθυσμού οφείλουν να λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να προλαμβάνονται οι λοιμώξεις αυτές. Τα μέτρα αυτά, συχνά έχουν επίδραση και στην κοινότητα εφ" όσον τα παθογόνα τα οποία δρουν στο νοσοκομειακό περιβάλλον (και ιδιαίτερα οι ανθεκτικοί στα αντιμικροβιακά μικροοργανισμοί) συχνά μεταφέρονται στον ευρύτερο πληθυσμό, με αποτέλεσμα να εξαπλώνονται περαιτέρω οι διάφορες λοιμώξεις. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί η εμφάνιση νέων λοιμώξεων καθώς και η επανεμφάνιση λοιμώξεων οι οποίες αποτελούσαν σημαντικό πρόβλημα κατά το παρελθόν.

Οι γνώσεις μας σχετικά με τα μικροβιολογικά και τα επιδημιολογικά χαρακτηριστικά των νοσοκομειακών λοιμώξεων διαρκώς αυξάνουν, λόγω της εξέλιξης των μεθόδων διερεύνησής τους. Η διαρκής αύξηση του αριθμού των διερευνήσεων οι οποίες δημοσιεύονται από νοσοκομεία όλου του κόσμου, αποδεικνύει το μεγάλο ενδιαφέρον που υπάρχει σχετικά με το πρόβλημα των νοσοκομειακών λοιμώξεων. Όσο αυξάνονται οι γνώσεις μας σχετικά με την παθογένεση των λοιμωδών νοσημάτων και όσο ταυτοποιούνται και τυποποιούνται με μεγαλύτερη λεπτομέρεια οι παθογόνοι μικροοργανισμοί, τόσο αποκαλύπτονται και νέοι τρόποι ελέγχου και πρόληψης των λοιμώξεων και βελτιώνεται η ικανότητά μας να αναγνωρίζουμε καινούριους τρόπους μετάδοσης. Οι επιδημιολογικές μελέτες οι οποίες έχουν πραγματοποιηθεί έχουν συμβάλλει στην επισήμανση παραγόντων κινδύνου, γεγονός το οποίο καθιστά αποτελεσματικότερες τις προσπάθειες ελέγχου των λοιμώξεων. Επιπλέον, τα προγράμματα εκπαίδευσης είναι πλέον δυνατό να εστιάζονται σε παράγοντες κινδύνου οι οποίοι ευνοούν την εμφάνιση των νοσοκομειακών λοιμώξεων. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)