"Αντιπροσώπευση των ήχων":

Όταν ο άνθρωπος άρχισε να κατοικεί σε ομάδες ένας από τους τρόπους επικοινωνίας του με τους άλλους πιθανώς να ήταν με ήχους. Ο συνδυασμός των ήχων και η εφαρμογή τους σε ακολουθία αποτέλεσε μία τέχνη, που από τους αρχαίους Έλληνες ονομάστηκε "ΜΟΥΣΙΚΗ", παίρνοντας το όνομά της από τις Μούσες (θεότητες που προστάτευαν τις τέχνες).

Πρωταρχικά μεταδόθηκε προφορικά, ώσπου έγινε έντονη η ανάγκη της ύπαρξης

καθορισμένων στοιχείων ώστε να αποτυπώνονται γραπτά τα μουσικά κείμενα.

Στην αρχαία Ελλάδα χρησιμοποίησαν γράμματα του ελληνικού αλφάβητου και

στίγματα, που με αυτά οριζόταν η μελωδική τεθλασμένη, ορίζοντας κάποιο συγκεκριμένο γράμμα του γραπτού μουσικού κειμένου να αναλογεί σ" έναν ορισμένο ήχο και υποθέτοντας περίπου τους άλλους, ανάλογα με την απόσταση των γραμμάτων από το γράμμα που καθόριζε τον συγκεκριμένο ήχο. [. . .] Αποτέλεσμα όλης αυτής της πορείας της μουσικής σημειογραφίας δια μέσου των αιώνων, ήταν η καθιέρωση του πενταγράμμου, πάνω στο οποίο γράφονται οι νότες, οι οποίες ανάλογα με το σχήμα τους καθορίζουν τη διάρκεια του ήχου και ανάλογα με τη θέση τους καθορίζουν το ύψος και το όνομά του. [. . .] (Από την έκδοση)