"ΠΑΤΡΙΔΕΣ":

(Στο μακάριο ίσκιο του Tigran Yergate που αγάπησε τις "Πατρίδες" μου)

Όπου βογγάει το πολυκάραβο λιμάνι

απ" άγριο κύμ" απλώνεται δαρμέν" η χώρα,

και δε θυμάται μήτε σαν ονείρου πλάνη

τα πρωτινά μετάξια της τα πλουτοφόρα.

Πολύκαρπα τ" αμπέλια την πλουτίζουν τώρα,

το κάστρο της φορεί, παλαιικό στεφάνι,

δίψα του ξένου, Φράγκου, Τούρκου, από την ώρα,

που το διπλοθεμέλιωσαν οι Βενετσάνοι.

Ένα βουνό αποπάνω της αγρυπνοστέκει,

κι ο Παρνασσός λευκοχαράζει στον αέρα

βαθιά, κι ο ρουμελιώτης ο Ζυγός παρέκει

αυτού πρωτάνοιξα τα μάτια μου στη μέρα,

κ" η μνήμη μου σαν όνειρο του ονείρου πλέκει

γλυκειά μισοσβησμέν" εικόνα, μια μητέρα. [...]

(Από την έκδοση)