(...) Τα συμπεράσματα της έρευνάς μου επιχειρούν να ιχνογραφήσουν την αιμομικτική οικογένεια, μέσα από την περιγραφική αναδόμηση των αιμομικτικών καταστάσεων. Νομίζω δε ότι επαληθεύονται οι ερευνητικές μου υποθέσεις, που χαρακτηρίζουν την αιμομιξία ως μια ακραία μορφή ενδοοικογενειακής βίας, ως μια συμπεριφορά που οικοδομείται στα ρήγματα των οικογενειακών σχέσων και που αντανακλά την ευρύτερη πολιτισμική αποδοχή της βίας. Εκτιμώ ότι πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα στο σκοτεινό τοπίο της έρευνας πάνω σε παρόμοια θέματα στη χώρα μας, το οποίο από τη μια πλευρά παρουσιάζει το μειονέκτημα ότι δεν μπορούμε να αντιπαραβάλλουμε ή να συγκρίνουμε τα πορίσματα της έρευνάς μου με άλλες παρόμοιες έρευνες στον ελληνικό χώρο, ενώ από την άλλη παρουσιάζει το πλεονέκτημα της πρώτης διερευνητικής απόπειρας και της σχετικής χρησιμότητας της έρευνας και των πορισμάτων της στο πεδίο της αντεγκληματικής πολιτικής, εκφράζοντας την ελπίδα ότι θα διεξαχθούν στο μέλλον παρόμοιες έρευνες για να φωτίσουν και άλλες πλευρές της αιμομικτικής συμπεριφοράς.

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)